Trans Mongolie express - Mongolia!!

Ons laatste bericht uit Rusland is alweer enkele weken geleden geweest. Na Irkutsk hebben we 3 dagen doorgebracht bij lake Baikal; het diepste en oudste meer ter wereld. We waren vrij gaar van de afstanden die we tot dan toe hadden afgelegd, dus besloten we een rustig plekje bij het meer op te zoeken. Bolshie Koty was de winnaar, een dorpje bestaande uit maximaal 50 inwoners dat alleen per boot of na een wandeling van 18km bereikbaar is. Geweldig mooi uitzicht in een primitief dorp waar bijna geen kip komt; wij vonden het heerlijk. Uiteraard ook nog in het stervenskoude water gezwommen, want het blijkt dat je daarmee 5 jaar aan je leven vastplakt. Wie wilt dat nou niet!? Al met al een mooie afsluiting van Rusland en zouden hier zeker nog eens terug willen komen in de winter wanneer het meer helemaal is bevroren.

De treinreis Irkutsk - Ulaanbataar (UB) was totaal anders dan de andere die we hadden meegemaakt. Het wemelde van de backpackers en het was een groot feest in de trein. De grensovergang van Rusland naar Mongolië duurde wel heel lang maar ging door de gezelligheid toch snel voorbij. Voordat we het wisten stonden we in Mongolië en begonnen we alweer aan het tweede land van onze reis..

Momenteel schrijf ik dit verhaal nadat wij zijn teruggekomen van een 21-daagse tour door Mongolie. Met nog 1 andere toerist (Amerikaanse), een gids en een driver reisden we met een Russische Van van UB via de Gobi woestijn door naar Centraal Mongolië en weer terug naar UB. We verbleven voornamelijk bij Nomadische families en ger guesthouses maar kampeerden ook vaak met een tentje in de wildernis. Het was indrukwekkend, ongelooflijk fascinerend maar grotendeels ook ontzettend afzien. Ik durf het bijna niet toe te geven maar het huilen stond me vaker nader dan het lachen. Had ik dit willen missen? Zeker niet. Zal ik het nog eens doen? Nooit meer.

Mongolië is met 2,8 miljoen mensen het dunstbevolkte land ter wereld. Nog maar 26% van de bevolking leeft als nomaden in gers en de rest woont in UB of in een van de andere weinige steden. Met z'n 5en trekken we het land rond. Soms slapen we op de grond, soms op een knetterhard bed. In de Gobi woestijn was het overdag te heet om actief te zijn, in de bergen is het koud en kun je 's nachts soms met geen mogelijkheid warm worden. Het is een land van uitersten. 's Winters kan het - 49 C zijn en 's zomers kan het kwik oplopen tot + 39 C. Een verschil van 90 graden. UB mag zich daardoor dan ook de koudste hoofdstad van de wereld noemen. Na een avondje koukleumen in de tent werden we in de ochtend verrast met een dik pak sneeuw. Voor de gene die Mike kennen; die was uiteraard door het dolle heen.
We hebben daarnaast ook zelf tot het uiterste moeten gaan. 3 Weken lang geen elektriciteit (dus max 21:00 naar bed), geen bereik, geen normaal bed en het allerergste.. geen wc en bijna geen douche. We konden maar liefst 2 x douchen! Je moet iets over hebben om de Mongoolse levenstijl te aanschouwen..  

We hebben met de auto veel kilometers afgelegd om het gigantische land te doorkruizen. Om echt iets van het land te kunnen zien, moet je nu eenmaal de verschillende klimaten en landschappen zien die mijlenver van elkaar verwijderd zijn. Steppen, woestijngebied, semi-dessert en de mountains. We hebben op kamelen gereden, paden bewandeld, 2 dagen paardgereden, de zonsopgang gezien vanaf hoge zandduinen, sneeuw getrotseerd, grote groepen geiten van de ene naar de andere kant van het land geloodst, armbandjes gemaakt van kamelenhaar, de kachel opgestookt met gedroogde poep van de dieren (ja écht..) en ga zo maar door..

Als toerist heb je een vertrouwelijke bubbel om je heen, waar je niet graag uit zou willen stappen. Een luxe strandvakantie houd je helemaal in je comfort zone, bij een wat avontuurlijkere vakantie stap je soms met een been buiten je bubbel. Ik weet niet of ik eerder écht heb kunnen beweren dat ik ver uit mijn eigen, vertrouwelijke, heerlijke bubbel ben geweest.. Maar dat ben ik nu toch echt en daardoor zo trots als een pauw!

Morgenochtend vroeg reizen wij door naar Beijing en zullen wij eens zien wat China ons zal brengen.

And on we go!