Lesotho; The Kingdom in the Sky

We staan in de achterbak van een pickup, de regen slaat in mijn gezicht en komt uiteindelijk door mijn jas heen. Mike staat tegenover mij, helemaal ingepakt met alleen zijn ogen zichtbaar. Het is 4 graden en we dalen van de Sani Pass border van Lesotho naar beneden, langzaam Zuid-Afrika weer in. De weg is zeer slecht en beneden in de kloof zien we autos liggen die de tocht niet hebben gehaald. De wind is nog het ergst en snijdt door mijn drie lagen kleding heen. We hadden de hele ochtend bij de grens staan wachten op een auto die naar beneden zou gaan. De pickup was onze enige redding om uit Lesotho weg te komen en die kans grepen we met beiden handen aan. We zijn verkleumd, nat, maar met weer een avontuur rijker in Drakensberg aangekomen. De afgelopen vier weken hebben we weer kilometers afgelegd en weer vele memorabele verhalen te vertellen..

Voordat we Lesotho inkwamen reisden we van Maputo, de hoofdstad van Mozambique naar Johannesburg. Zoals velen ons al hadden verteld; een stad met een hoog criminaliteits gehalte, dus: ogen in je rug. We wilden de stad niet overslaan, omdat we per sé het Apartheids museum wilden bezoeken. Niet alleen leren we over de Zuid-Afrikaanse geschiedenis, we kunnen ons ook beter inleven in de situatie die zich heeft afgespeeld tussen de 'Whites' en de 'Blacks' en de situatie die momenteel nog steeds speelt..

In Johannesburg blijkt ons hostel in het multi-culturele, creatieve, art disctrict te zitten. Overal zijn afro-kunstgalerijen, hippe kledingwinkels, cafetjes, musea en zijn de muren op straat beschilderd met graffiti. Het bruist van de kunst en cultuur, wij vonden het geweldig! Ondanks de onveiligheid op straat waren veel van deze straten 24-uur beveiligd met security waardoor we vrij konden bewegen.

Van Johannesburg pakten we de bus door naar Maseru, de hoofdstad van Lesotho. Lesotho blijkt een natuurlijk, puur paradijs. Gigantische bergen, velden, kleine stene hutjes en mooie wandelpaden. Het is een mekka voor hikers. Het toerisme is in opkomst, maar lodges zijn verlaten, telefoonnummers werken niet meer en we hebben mazzel als een local onze bestemming kent. Het land is klein en mensen reizen voornamelijk te paard. Een klein deel van de bevolking gebruikt het openbaar vervoer en er zijn dus maar een paar busjes per dag die naar de plek gaan waar je moet zijn. In de rest van Afrika was het voornamelijk wachten tot de bus ging, in Lesotho ben je al blij als er überhaupt een bus gaat. We liften mee met verschillende mensen, en belandden een keer bij een missionaris in de auto. Alle 12 apostelen werden besproken en we waren blij dat we na 3 uur, bijna bekeerd, de auto mochten verlaten.. Na een prachtige tocht door de bergen kwamen we aan bij Bokong Nature Reserve, een gebied met een visitors center en accommodatie. In the middle of nowhere, laat ons minibusje ons achter bij de ingang. Alles bleek dicht te zijn en niemand was aanwezig, stonden we uren lang te wachten op een auto die ons weer mee kon nemen...

In het Noorden van Lesotho is er een mini skigebied. Met een piste van 1.5 km is dit HET wintersportgebied voor de Zuid-Afrikanen. Inclusief een après-ski bar, gluhwein, heiBe choco, Tiroler Gröstel en de beroemde Zuid Afrikaanse boerewors hebben we drie dagen op de skis gestaan. Mike was in zijn nopjes, en het echte wintersportgevoel heerstte op en top. Enkele weken geleden lagen we nog op het strand in Mozambique, nu in de sneeuw in de vrieskou.. Bizar!

Mijn ouders komen ons over twee dagen vergezellen en niet alleen kijk ik uit om hun te zien, maar ook om de auto die we zullen huren.. Geen wachttijden meer, niet meer afhankelijk van anderen, maar heerlijk karren door de mooie landschappen!