The Roof of The World & Nepal

Momenteel hebben we China achter ons gelaten en begeven wij ons in het indrukwekkende Nepal. Bij het schrijven van dit bericht besef ik eigenlijk pas goed hoe snel de tijd tot nu toe is gegaan en wat voor geweldige dingen we allemaal al hebben beleefd. De gedachten dat we nog zoveel maanden in het verschiet hebben liggen, maakt me alleen maar nog vrolijker!

We hadden uiteindelijk treintickets weten de bemachtigen om Beijing te ontvluchten en vertrokken richting Xi'an en daarna Chengdu. Door de drukte van de Golden Week was de goedkoopste optie om 18 uur op een hard seat te reizen. Geen lekker bedje zoals op de Trans-Mongolië Express, nee gewoon een echte stoel. En wat voor één.. De coupé is volgeladen met (vieze) Chinezen. Naast de vele zitplekken zijn er ook nog eens veel staanplaatsen. De mensen die geen seat hebben gekocht pikken je stoel in zodra je deze verlaat. Mensen spugen en kinderen plassen in het gangpad, afgezien van het feit dat iedereen maar dan ook iedereen de héle weg ons constant zat aan te staren. Een beetje aandacht is vleiend, maar binnen 2 meter tientallen gezichten op je gefocust hebben is toch anders..

Naast onze geweldig leuke ervaring in de trein was het binnenland van China hartstikke mooi. Het terracotta leger was niet zo bijzonder als Discovery laat zien, maar we zijn blij dat we er zijn geweest. 9 Oktober vertrokken we vanuit Chengdu naar het (voor ons) veel belovende Tibet.

Lhasa, de hoofdstad van Tibet staat ook wel bekend als 'The Roof of the World'. Nog steeds in China, maar toch ook weer niet. De provincie wordt als het ware 'bewaakt' door de Chinese overheid en deze houdt elke toerist die er binnen stapt nauwkeurig in de gaten. Je mag dan ook als toerist zijnde, niks alleen ondernemen. Met een Amerikaanse en twee Russen trokken wij onder leiding van onze Tibetaanse gids 'Tundup' het gebied in. Een aantal dagen hebben wij in Lhasa doorgebracht waar we helaas maar een aantal uur met de ouders van Mike konden meeten. Vele Buddistische tempels en monastries hebben we bezocht want het blijft het centrum en middelpunt van de Dalai Lama (ondanks dat hij er vandaan moest vluchten en nu al een tijd in India woont). Toen we Lhasa eenmaal verlieten bleek dat Tibet op het platteland ongelofelijk mooi was. Turquoise gekleurde meren, prachtige mensen en niet te vergeten de gigantische bergen van de Himalaya. De zonsondergang op de Himalaya was prachtig en het oog in oog staan met de Mount Everest was verbluffend. 2 Dagen voordat wij op Everest Base Camp (5200m) zouden overnachten was de enorme sneeuwstorm aan de Nepalese kant van de Himalaya. Wij kregen al snel te horen dat velen trekkers vermist waren en tientallen de kou en storm niet hadden overleefd. Hierdoor zou ons eerst de toegang tot Everest geweigerd worden, maar mochten uiteindelijk toch nog met de auto erheen rijden maar moesten de nacht vele meters lager doorbrengen. We waren allang blij dat we er toch nog heen konden, maar hebben een tijd stil gestaan bij de trekkers die zijn overleden.

Na 9 dagen zijn we bij de Nepalese grens afgezet en reisden wij door naar Kathmandu. Bij de grenspost stond er een 8km lange rij van Tibetaanse vrachtwagens die wachten tot ze om de beurt hun lading kunnen overdragen aan een Nepalese vrachtwagen. Ook weer zo een leuke regel van de Chinese overheid; Tibetaanse wagens mogen het land niet uit en geen andere wagens komen het land in.. Je ziet dus porters rustig de vrachtwagens leeghalen en andere vullen. Sommige vrachtwagens moeten daar een week op wachten… Over efficiency gesproken?!

In Kathmandu aangekomen zijn wij vrijwel meteen aangesloten bij een ander Nederlands stel dat wij al in Beijing hadden ontmoet. Toevallig maken zij ook een wereldreis en kruizen onze routes in meerdere landen. Zij verlaten Nepal al bijna en zijn daarom met z'n 4en als afsluiting nog naar Bakthapur gegaan om 15km te wandelen naar Nagarkot waar we zouden overnachten. Tijdens de wandeling hadden we een staalblauwe lucht en verbranden we levend in de zon. Echter na de lunch, precies het punt dat we de asfalt weg hadden verlaten en de berg via een half jungle pad aan het beklimmen waren sloeg het weer ineens om. De regen kwam met bakken uit de lucht en uit het niets begon het gigantisch te onweren. We schuilden onder de bomen, maar na een aantal minuten wisten we dat we weg moesten. Als een gek daalden we terug naar beneden, glibberend over het pad dat een waterval was geworden met het onweer boven ons hoofd. Een klein huisje boven op de berg bleek een geschenk uit de hemel en we werden opgevangen door een lokale familie. Verkleumd en soaking wet zijn we daar opgewarmd en bekeken we de omgeving nadat de storm voorbij was. De bliksem had in meerdere bomen ingeslagen en de weg was bezaaid met takken en boomstronken. Nadat de grootste bomen van de weg waren verwijderd pakten we de bus om toch nog door te reizen naar Nagarkot. Een avontuur maar ook zeker een les. Na de sneeuwstorm in de bergen en nu deze storm die we zelf hebben meegemaakt merken we maar al te goed hoe snel het weer kan omslaan. Je moet overal op voorbereid zijn.

Momenteel zitten we heerlijk te chillen in de Garden of Dreams in Kathmandu met het zonnetje op onze kop, te bedenken wat we de rest van de dagen eens gaan ondernemen. Wat een heerlijkheid.